ذخیره سازی آب در تمام فصول سال و گرم کردن آن برای استفاده از کارهایی است که در بیشتر شهر‌ها و روی اکثر ساختمان‌ها انجام می‌شود.

محققان در دانشگاه پیس‌واسکو اسپانیا، در راستای حل مسئله ذخیره آب و گرم کردن آن سیستمی را طراحی کرده‌اند که با استفاده از صفحات آلومینیومی و پارافین آب را ذخیره و گرم می‌کند. این سیستم پس از آنکه آب گرم را از مخزن دریافت کرد در پارافین بین صفحات آلومینیومی برای مدت زمان زیادی نگه داری می‌کند.

به گفته محققان این پارافین‌ها قادرند دو برابر ظرفیت خود آب را ذخیره کرده و برای استفاده‌های بعدی نگه‌داری کند. این دستگاه در هر گوشه از خانه و حتی زیر سقف کاذب نیز قابل نصب است.

همچنین این محققان در حال ارتقای دستگاه و استفاده از مواد دیگری به جای پارافین هستند که کارایی دستگاه را چندین برابر می‌کند.

      لطفا نظر را یادتون نره ممنون می شویم 

این روز‌ها بحث بحران کمبود آب در تهران و برخی شهرستان‌ها مجددا مطرح است. چند سال  پیش مساله خشک شدن دریاچه ارومیه و برخی تالاب‌ها مطرح بود که به‌تدریج به ردیف  عقبی بایگانی مشکلات کشور منتقل شد.
پس از آن خشک شدن زاینده‌رود مطرح شد و با  همان سرنوشت روبه‌رو شد. اکنون خشک شدن دریاچه سد‌هایی مطرح است که آب تهران را  فراهم می‌کند. راه‌حل‌هایی که پیگیری می‌شوند هم چندگانه هستند. یکی اینکه به روال  معمول از مشکل روبگردانیم و آن را ناچیز معرفی کنیم و صبر کنیم تا مشکل خودش را  تحمیل کند؛ یعنی تا آن زمان که دیگر آب برای استفاده وجود ندارد، آنگاه آن را  جیره‌بندی کنیم. دیگر اینکه کمبود‌ها را مانند کمبود گندم و کره و گوشت و تخم مرغ  با واردات از خارج جبران کنیم، چنان‌که اکنون واردات آب مطرح است، کمتر مطرح می‌شود  که می‌توان از قبل مشکلات را پیش‌بینی کرد و برای آنها چاره ساخت. اینجانب در سال  1386 مطلبی را نوشتم تحت‌عنوان «زیست بوم ما ایران». در آن مطلب سعی شد مشکل اساسی  که در ارتباط با محیط‌زیست با آن روبه‌رو هستیم؛ یعنی مشکل کمبود آب و روش‌های  غیر‌بهینه استفاده از آن را مطرح کنم. یک بحث اساسی آن مطلب به ضرورت توجه به منابع  آب کشور و تدارک برنامه‌های استفاده بهینه از آن مربوط می‌شد. به این معنی که این  مشکل نیازمند یک راه‌حل همه‌جانبه است و راه‌حل‌های مقطعی کارساز نیست. در آن گزارش  همچنین به بحران‌های محلی و منطقه‌ای که به‌تدریج بر سر استفاده از منابع آب که در  حال کمیابی فزاینده است و بین مردم مناطق مختلف کشور ظهور خواهد کرد نیز اشاره شد.  آن گزارش در برخی نشریات و ازجمله سایت منحله(توسط اعضای بنیانگذار) رستاک درج شد.  در زیر خلاصه‌ای از آن مطلب آمده است.
معمولا در زیست بوم‌هایی که مرکز تراکم  جمعیت هستند مانند شهر‌ها و روستاها به هر طرف که نگاه می‌کنیم آثاری از درخت و  سبزه می‌بینیم. در کنار خیابان‌ها در پارکها پشت دیوار ویلاها و باغ‌ها. در باغچه  منازل درخت و درختچه کاشته می‌شود و حتی آپارتمان‌نشین‌ها نیز چند برگ سبز در  بالکن‌ها و داخل منازل نگه می‌دارند. در شهرهای امروزی نیاز طبیعی و فطری ما برای  زندگی در طبیعت، از طریق قرار گرفتن در پشت پرده نازکی از درخت و سبزه پاسخ داده  می‌شود. این امر برداشت ما را درمورد شرایط محیط طبیعی کشور دچار اریب و تورش اساسی  می‌کند. به قول آماردانان ما دچار اریب گزینش شخصی هستیم؛ یعنی ما انتخاب کرده‌ایم  در مناطق دارای فضای سبز زندگی کنیم یا اینکه در اطراف خود پوششی از فضای سبز ایجاد  کنیم. این برداشت اریب‌دار ما را از واقعیت آنچه با آن رو‌به‌رو هستیم دور کرده  است. در ذهن خود تجسم کنید حالت فردی که گلدانی سرسبز در دست داشته باشد و آن را در  جلو صورت خود گرفته و در کویر حرکت کند. اگر این فرد به تناسب سبزی باطراوت گلدان  به واقعیت عظیم کویر توجه نکند، مسلما در برداشت خود از زیست بوم خود و  مسوولیت‌هایی که در مقابل آن دارد دچار قضاوت و برداشت غیر‌واقعی می‌شود. این  برداشت غیر‌واقع نیز مارا از ابعاد مشکلی که واقعیت‌ها مطرح می‌کند دور نگه می‌دارد

                                                          به بهانه روز جهاني آب                                زنگ خطر آب در ايران به صدا در آمده است      

 همه ساله به دليل برداشت بي رويه از منابع آب تالاب هاي زيادي در ايران خشک شده و دشت ها به ليست مناطق بحراني افزوده مي شوند. در صورت نبود برنامه ريزي مناسب، به طور حتم کمبود منابع آب در کشور در آينده اي نه چندان دور بحران هاي اقتصادي-اجتماعي گسترده اي را ايجاد خواهد کرد.                                                                                     به گزارش خبرنگار خبرگزاري موج، روز جهاني آب هر سال در 22 مارس مصادف با دوم فروردين ماه گرامي داشته مي شود. اين روز براي نخستين بار در سال 1992 و در کنفرانس محيط زيست و توسعه سازمان ملل در ريودوژانيرو مطرح شد. هدف از نامگذاري چنين روزي، توسعه تلاش کشورها براي آگاه سازي مردم در زمينه منابع آب است.در سالي که شعار « آب در هر مکان براي همگان با همکاري هاي بين المللي» براي آن انتخاب شده، وضعيت منابع آبي خاورميانه چندان مطلوب نيست. نهادهاي بين المللي نظير ناسا درباره کمبود آب در اين منطقه هشدار مي دهند. اين هشدارها ضرورت همکاري هاي منطقه اي در زمينه منابع آب را بيشتر روشن مي سازد.کمبود آب و پديده گرد و غباردر ماه هاي پاياني سال 91، سازمان ناسا بر اساس مطالعات و عکس هاي ماهواره اي خود از سال 2003 تا 2010 از کاهش محسوس و کم سابقه منابع آب رودخانه هاي دجله و فرات که ميان 4 کشور ترکيه، عراق، سوريه و ايران مشترک هستند، خبر داد. بر اساس اين گزارش منطقه خاورميانه در طي دهه گذشته يکي از کم سابقه ترين روندهاي کاهش منابع آب شيرين را پشت سرگذاشته است. دليل کاهش محسوس منابع آب خاورميانه به ويژه کاهش منابع آب شيرين دو رودخانه مهم دجله و فرات، سوء مديريت، افزايش تقاضا براي استفاده از منابع آب زير زميني و نيز خشکسالي کم سابقه سال 2007 در خاورميانه عنوان شده است.مهمترين تاثير کمبود آب در منطقه خاورميانه، بروز پديده ريزگردها در اين منطقه است. عربستان و عراق کانون هاي مهم توليد ريزگردها در منطقه هستند اما به دليل کمبود منابع آب در منطقه، اجراي طرح هاي بيابان زدايي در اين کشورها به نحوي غير ممکن شده است.اگرچه نشست هاي چند جانبه اي بين کشورهاي درگير با اين پديده برگزار مي شود، اما شنيده ها حاکي است، هنوز هيچ يک از کشورها نتوانسته اند ترکيه -به عنوان بزرگترين سدساز بالادست رودخانه هاي جاري در خاک عراق- را براي رعايت حق آبه پايين دست متقاعد کنند.خشک شدن تالاب ها و چاه هاي غيرمجازدر ايران نيز وضعيت منابع آب چندان مطلوب نيست. بسياري از تالاب هاي کشور خشک شده و تعداد چاه هاي غيرمجاز رو به افزايش است. زيرا نهادهاي قانونگذار همواره با اصلاح قوانين مربوط به صدور پروانه براي چاه هاي غيرمجاز، در واقع مشوق هايي را براي تعرض به منابع آب زيرزميني تعريف مي کنند. در نتيجه تغيير قوانين، همواره متخلفان به اميد آنکه با اصلاحات بعدي قانون بتوانند براي چاه هاي خود مجوز بگيرند، اقدام به حفر چاه مي کنند. در چنين روندي حريم قانوني چاه هاي مجاز رعايت نمي شود، ميزان برداشت از منابع آب زير زميني به دليل عدم ورود حجم برداشت چاه هاي غيرمجاز در محاسبات افزايش مي يابد و در نهايت به سرعت بيلان چنين منطقه اي منفي مي شود.به اعتقاد کارشناسان، مهمترين دليل خشک شدن درياچه اروميه، به عنوان دومين درياچه شور دنيا، حفر چاه هاي غيرمجاز متعدد در حوضه آبريز اين درياچه است. بحران هاي اجتماعي زيادي در حاشيه اين درياچه به دليل خشک شدن آن، در دو سال اخير ايجاد شده، اما تنها راهکار نجات آن بوسيله مسئولان، انتقال آب از حوضه آبريز ديگر به درياچه اروميه اعلام شده است.اجراي روش هاي نوين آبياري در اراضي کشاورزي حاشيه درياچه اروميه يکي ديگر از راهکارهايي است که به گفته مسئولان با جديديت پيگيري مي شود. اما به گفته دوست داران محيط زيست منطقه، هنوز هيچ اقدامي براي مسدود کردن چاه هاي غيرمجاز حاشيه درياچه اروميه انجام نشده است.ايران و انتقال آب از کشورهاي همسايهدر سال 91، ايران تلاش هايي را براي انتقال آب از تاجيکستان انجام داد. از آنجا که تاجيکستان داراي منابع آب شيرين زيادي است، به گفته سرپرست معاونت منابع آب وزارت نيرو، يک ميليارد متر مکعب آب از اين کشور به ايران منتقل مي شود. هنوز مذاکرات درباره نحوه تبادل آب بين ايران و تاجيکستان ادامه دارد. زيرا قيمت گذاري روي آب کار بسيار دشوار و پيچيده اي است و مجامع بين المللي تلاش مي کنند ارزشگذاري خاصي براي منابع آب انجام نشود. اما در چنين فضايي، سفير تاجيکستان در ايران، در نشستي خبري که دو سال قبل برگزار شد، خواستار دريافت نفت به ازاي هر ليتر آب دريافتي ايران از اين کشور شده بود.انتقال آب و بحران هاي اجتماعياگرچه تنها راهکار پيش بيني شده توسط مسئولان براي مقابله با خشکسالي، انتقال آب بين حوضه اي از مناطق پرآب تر به بخش هاي خشک است، اما همواره اين راهکار پاسخگو نخواهد بود. در برخي موارد که نمونه اي از آن را در مرکز ايران شاهد بوديم، انتقال آب يک حوضه آبريز به مکاني ديگر، معضلات اجتماعي ايجاد کرد.يکي از رخدادهايي که در نتيجه انتقال آب بين حوضه اي در کشور بحراني را ايجاد کرد، شکسته شدن خط انتقال آب زاينده رود به يزد بود. کشاورزان اصفهاني که سال هاي متعدد از خشکسالي رنج مي بردند، پس از اقامه دعوا در دادگاه، در نهايت راسا وارد عمل شده و خط لوله انتقال آب به يزد را شکستند. چرا که بر اين باورند که حق آبه آنها نبايد به شهر ديگري منتقل شود.آشوب هاي اجتماعي بر سر مسئله آب، زنگ خطري جدي براي ايران به حساب مي آيد. چرا که عمده مساحت کشور خشک و نيمه خشک بوده و جنگل هاي زاگرس که بسياري از رودخانه هاي کشور از اين منطقه سرچشمه مي گيرد، در حال نابود شدن هستند. با خشک شدن جنگل ها که نقش عمده اي در نفوذ آب و تغذيه سفره آبهاي زير زميني دارند، به طور حتم مشکلات بيشتري دامن گير کشور خواهد شد. پس بهتر است قبل از آنکه بيش از اين دير شود، با تشکيل کارگروه هاي مشترک بين دستگاهي اقدامي ملي در جهت حفظ منابع آب انجام شود. اقدامي که فقط به انتقال آب بين حوضه اي در آن توجه نشود. بلکه منافع عمومي در قالب طرحي جامع در آن لحاظ شود.

                                                            لطفا نظر یادتون نره!!!!!!!            

مقدمه :

یکی از معضلات قرن بیست و یکم که آینده زندگی بشر در این کره خاکی را به شدت مورد تهدید قرار می دهد معضل کمبود آب است منابع آب شیرین در جهان بسیار اندکند از100% کل آب موجود در جهان 2/97% آب شور و غیر استفاده و تنها 8/2% آبها آب شیرین است در مورد آب شیرین نیز درصد ها به این صورت است 2/77%از آبهای شیرین به صورت یخهای قطبی 4/22% به صورت سفره های آب زیرزمینی 35/% دردریاچه های آب شیرین 01/% نیز آب رودخانه 04/% نیز بخار موجود در جو می باشد از این آمار استفاده می شود که تنها حداکثر حجم آب شیرین برای بشر قابل استحصال است که این منابع هم بشدت پراکنده هستند و به طور یکنواخت بین تمامی انسانها تقسیم نشده و متاسفانه سهم کشور ما از ایم منابع بسیار کم است که این بعلت قرار گرفتن کشور ما در اقلیم خشک جهان است میزان متوسط بارندگی سالانه در جهان حدودmm800 است متوسط بارندگی ایران در طول سی سال اخیر تنه 251 میلیمتر و میزان بارندگی در استان یزد تنها  mm 110بوده که این رقم در خود شهر یزد حدود 60 mm   است که حتی در سال 78 و 79 میزان بارندگی کمتر از   10mmگزارش شده است آمار تلخ و تکان دهنده اهمیت حفظ منابع آب موجود را تا حدود زیادی نشان می دهد

عوامل موثر در بحران آب و راه کارهای مقابله با آن

انواع بحران و عوامل موثر آن

بحران را در یک شمای کلی می توان به دو دسته عمده تعریف کرد

الف ) بحران بلند مدت                                              ب ) بحران کوتاه مدت

تاریخچه

ایران کشوری با اقلیم عمدتاً گرم و خشک است. رشد سریع جمعیت مهمترین عامل کاهش سرانه آب تجدیدشونده کشور در قرن گذشته بوده است. جمعیت ایران در طی این هشت دهه، از حدود ۸ میلیون نفر در سال ۰۶-۱۳۰۰ به ۷۸ میلیون نفر تا پایان سال ۱۳۹3 رسیده است. بر این اساس میزان سرانه آب تجدیدپذیرساﻻنه کشور از میزان حدود۱۳۰۰۰ متر مکعب در سال ۱۳۰۰ به حدود ۱۴۰۰ متر مکعب در سال ۱۳۹۲ تقلیل یافته و در صورت ادامه این روند، وضعیت در آینده به مراتب بدتر خواهد شد

منابع آب تجدید پذیر کل ایران به ۱۳۰ میلیارد متر مکعب بالغ می‌گردد. مطالعات و بررسی‌ها نشان می‌دهد که در سال ۱۳۸۶ از کل منابع آب تجدیدشونده کشور حدود ۸۹/۵ میلیارد متر مکعب جهت مصارف بخش‌های کشاورزی، صنعت و معدن و خانگی برداشت می‌شده است که حدود ۸۳ میلیارد متر مکعب آن (۹۳ درصد) به بخش کشاورزی، ۵/۵ میلیارد متر مکعب (۶ درصد) به بخش خانگی و مابقی به بخش صنعت و نیازهای متفرقه دیگر اختصاص داشته است.

کمبود آب در ایران

با توجه به میزان منابع آب و سرانهٔ مصرف، ایران از جمله کشورهایی است که در گروه کشورهای مواجه با کمبود فیزیکی آب قرار دارد. این گروه شامل کشورهایست که در سال ۲۰۲۵ با کمبود فیزیکی آب مواجه هستند. این بدان معناست که حتی با باﻻترین راندمان و بهره‌وری ممکن در مصرف آب، برای تﺃمین نیازهایشان آب کافی در اختیار نخواهند داشت. حدود ۲۵ درصد مردم جهان از جمله ایران مشمول این گروه می‌باشند

براساس شاخص فالکن مارک، کشور ایران در آستانه قرار گرفتن در بحران آبی است. با توجه به اینکه در دهه ۱۳۸۰ و ۱۳۹۰ خورشیدی حدود ۶۹ درصد از کل آب تجدیدپذیر سالیانه مورد استفاده قرار می‌گیرد، براساس شاخص سازمان ملل، ایران نیز اکنون در وضعیت بحران شدید آبی قرار دارد. بر اساس شاخص مؤسسه بین‌المللی مدیریت آب نیز، ایران در وضعیت بحران شدید آبی قرار دارد. بنا بر شاخص‌های ذکر شده، کشور ایران برای حفظ وضع موجود خود تا سال ۲۰۲۵ باید بتواند ۱۱۲ درصد به منابع آب قابل استحصال خود بیفزاید که این مقدار با توجه به امکانات و منابع آب موجود غیرممکن به نظر می‌رسد.

بزرگترین بحران در آینده ایران

روزنامه واشنگتن‌پست در تیرماه ۱۳۹۳، اعلام داشت ایران در بین ۲۴ کشوری قرار دارد که وضعیت آب در آنها خطرناک است. واشنگتن پست، بحران ایران را ناشی از برنامه‌ریزی نادرست در دوران جمهوری اسلامی دانسته است. در خردادماه سال ۱۳۹۳ خورشیدی، خبرگزاری جهانی طبیعت با انتشار خبری، بحران شدید آب را برای ایران یزرگترین چالش در دوران معاصر خواند. در این گزارش آمده‌است که بر اساس مستندات راهبردهای بین‌المللی آینده (FDI)، ایران از سال‌ها پیش در معرض بحران آب قرار داشته است، اما در سه دهه اخیر برای آن گامی برداشته نشده است. این گزارش حاکی از آن است که ایران از مرحلهٔ آمادگی برای خطر عبور کرده و هم‌اکنون در خطر قرار دارد